Nie wiadomo kiedy i jak nasze dziecko, dla którego byliśmy autorytetem i wsparciem, zamyka się w swoim pokoju, nie dopuszcza do swoich tajemnic, burkliwie odpowiada na wszelkie pytania, albo reaguje złością. Opuszcza się w nauce, grupa rówieśnicza staje się ważniejsza, zaczyna się inaczej ubierać Găzduire Web i czesać, często znika z domu? Jeśli takie symptomy się pojawią, to znaczy, że nasze dziecko zaczyna dojrzewać i przeżywa bunt nastolatka. Rodzice powinni sięgnąć do własnych wspomnień i wtedy łatwiej zrozumieją, że taki bunt jest czymś normalnym i przezywa go wcześniej czy też później każde dziecko. Co wtedy robi mądry rodzic? Musi ten bunt przeczekać, nie podgrzewać atmosfery i po prostu w najbardziej nawet konfliktowych sytuacjach zachować spokój. Bunt jest czymś normalnym i raczej trzeba się na niego spokojnie przygotować.
Dziecko się po prostu zmienia, psychicznie i fizycznie. To nie może pozostać bez wpływu na jego zachowanie. Starajmy się go zrozumieć i raczej mu pomóc, niż wstępować w nim w szranki. Nastolatek po prostu czasami nie potrafi sobie poradzić z sobą samymi i swoimi emocjami.
Wpis zawdzięczamy: